مهرگان رشد | تولید کنسانتره، پیش مخلوط و مکمل دام و طیور

   در سال‌هاي اخیر استفاده از جایگزین‌هاي آنتی‌بیوتیک بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. مواد افزودنی خوراک، به عنوان موادی تعریف می‌شوند، که مدت‌هاست به رژیم‌های غذایی حیوانات افزوده می‌شوند تا استفاده از خوراک و همچنین کمیت و کیفیت محصولات حیوانی را افزایش دهند. پروبیوتیک‌ها ارگانیسم‌هایی زنده هستند که باعث ایجاد تعادل در جمعیت میکروبی دستگاه گوارش می‌شود. مخمرکشت شده محصولات تخمیری پیچیده‌ای هستند که حاوی عوامل متابولیکی تولید شده توسط مخمر در طی تخمیر می‌باشند. مخمرکشت شده زنده حاوی آنزیم‌های گوارشی مانند آمیلاز، مالتاز، ساکارز، لاکتات دهیدروژناز، پروتئیناز، پلی‌پپتیدها، دی‌پپتیداز، دآمیناز، ترانس‌آمیناز، لیپاز، فسفولیپاز، فسفاتاز و فیتاز هستند که موجب قابلیت هضم می‌شوند (استنلی و همکاران ، 1993). cerevisiae  Saccharomyces ، این خواص را تولید می‌کند، که اثرات مفید آن بر تولید طیور به عنوان مثال، در تولید‌مثل، سرعت رشد، تولید تخم مرغ و ضریب تبدیل خوراک اثبات شده است، (داوسون، 1993). علاوه بر این، مکملی از مخمر، عصاره مخمر و مخمرکشت شده در تغذیه از مزایای اقتصادی و زیست محیطی برخوردار است و رژیم‌های غذایی در طیور طی 40 سال گذشته را فراهم کرده است (استون ، 2007). ساکاروماسیس سرووسیه که ارزش بیولوژیکی ترکیبات ازت در دستگاه گوارش را افزایش می‌دهد و برای کاهش عوامل تولید استرس در حیوانات شناخته شده است. مخمرکشت شده نیز با افزایش در دسترس بودن مواد مغذی به هضم غذا کمک می‌کند (استنلی و همکاران ، 1993). اثرات مثبت مکمل مخمر کشت شده، که ممکن است به عنوان پروبیوتیک بر ارزش عملکرد حیوانات نامیده شود، به عوامل زیادی نسبت داده شده است ار جمله فلور میکروبی که البته به دوز اضافه شده در خوراک، شرایط محیطی و فیزیکی وضعیت حیوان بستگی دارد (سیلان و چیفتچی، 2003). نشان داده شده است که میکروارگانیسم‌های پروبیوتیک زودتر از باکتری‌های بیماری‌زا به پرزهای لومن روده می‌رسند، بنابراین از به دام افتادن این عوامل بیماریزا در دستگاه گوارش جلوگیری می‌کنند (حسنین و سلیمان، 2010). به عبارت دیگر، میکروارگانیسم‌های پروبیوتیک با میکروارگانیسم‌های بیماریزا برای اتصال به گیرنده‌ها با هم رقابت می‌کنند (حذف رقیب). تقویت سیستم دفاع طبیعی و تنظیم بیولوژیکی میکرو فلور روده میزبان نیز اثر مثبت می‌باشد، همچنین به عنوان تأثیر مستقیم پروبیوتیک بر سلامتی یا فرم تغذیه ای پروبیوتیک است (شریف و الدباغ، 2009؛ حسنین و سلیمان، 2010). 

   ازسوی و همکاران (2018) در تحقیق خود نشان دادند که در طول دوره آزمایشی، بیشترین تولید تخم‌مرغ از گروه‌هایی که 2/0 در صد مکمل(54/91 درصد) و 1/0 درصد مکمل (93/91 درصد) را تغذیه می‌کنند، در حالی که گروه شاهد به طور متوسط 30 /90 درصد تخم تولید کردند. قطر زرده در گروه تغذیه شده با 1/0 درصد مکمل تغذیه می‌شود،کمترین بود. بالاترین واحد هاو از 2/0 درصد و 1/0 گروه‌های مکمل بدست آمد. نتایج این تحقیقات نشان داد که از نظر ترکیب اسیدهای چرب هگزادکانوئیک (C16: 0) و اسیدهای اولئیک (C18: 1) اسیدهای چرب اصلی در زرده تخم‌مرغ بودند. مقادیر میریستولئیک (C14: 1) و هگزادکانوئیک‌اسید (C16: 0)  در1/0 درصد و گروه‌های مکمل مخمرکشت شده در مقایسه با گروه کنترل بیشتر بود. کمترین میزان باکتری کلی‌فرم مربوط به گروه مکمل مخمر 2/0 درصد بود. 

   برخی مطالعات نشان می‌دهد که مکمل مخمر کشت شده به رژیم‌های جوجه‌های گوشتی بر افزایش وزن آنها تأثیر مثبتی گذاشت (شریف و الدباغ،  2009؛ فاسینا و تانیسری، 2011 ؛ فتحی و همکاران، 2012)، که این تفاوت‌ها را می‌توان به گونه های مخمر و گونه‌های جانوری نسبت داده شود. اگرچه مکمل‌های مخمر کشت شده در تحقیق ازسوی و همکاران (2018) تأثیر معنی‌داری بر تولید تخم‌مرغ، افزایش عددی آن مشاهده نشد. از سوی دیگر، حسنین و سلیمان (2010) استفاده از کشت مخمر مکمل در غلظت‌های بسیار بالاتر (6/1، 2/1، 8/0 و 4/0) افزایش در تولید تخم‌مرغ در مرغ‌های تخمگذار را مشاهده کردند. 

   مکمل‌های مخمر کشت شده بر ضریب تبدیل خوراک جوجه‌های گوشتی (اونفاد و باباتونده 1996؛ میازو، 2005 ؛ شریف و الدباغ، 2009) و مرغ‌های تخمگذار (الدباغ و همکاران، 1996 ؛ کاتوچ و همکاران، 2003 ؛ یالچین و همکاران، 2012 ؛ گول و همکاران، 2013 ؛ یالچین و همکاران، 2015) تأثیر مثبت می‌گذارد. ازسوی و همکاران (2018) اذعان داشتند که وزن زرده، وزن درصد زرده و قطر زرده در جوجه‌های تغذیه شده با مخمر 2/0 درصد چشمگیر بود. محققان (ایانوال و همکاران ، 2006 ؛ یوسفی و کرکودی، 2007 ؛ اصلی و همکاران، 2007 ؛ ژونگ و همکاران، 2016) گزارش دادند که وزن زرده تخم مرغ توسط مکمل مخمرکشت شده افزایش یافته است. اثرات مثبت مکمل کشت مخمر در سیستم دفاع طبیعی حیوان میزبان و تنظیم بیولوژیکی میکروفلور روده و تأثیر مستقیم پروبیوتیک بر سلامتی یا فرم تغذیه‌ای این پروبیوتیک قبلا گزارش شده است (شریف و الدباغ، 2009؛ حسنین و سلیمان، 2010). در مطالعه ازسوی و همکاران (2018)، تعداد کل جمعیت میکروبی، باکتری‌های کلی‌فرم و مقادیر مخمر در نمونه مدفوع تغییر نکرد و هفته آخر مطالعه کمترین مقدار باکتری کلی‌فرم در گروه تغذیه شده با مکمل مخمر 2/0 درصد یافت شد. گل و همکاران (2013) گزارش دادند که تعداد کل جمعیت باکتری‌ها کاهش یافته است، اما تعداد مخمر کل در روده با مکمل مخمر برای رژیم‌های مرغ تخمگذار افزایش یافت. در مطالعه دیگری (حسن و سلیمان، 2010) گزارش دادند که سطح متفاوت (6/1، 2/1، 8/0 و 4/0 درصد) از مکمل مخمر در رژیم های غذایی مرغ تخمگذار تعداد باکتری‌های کل را بطور قابل توجهی کاهش می‌دهد. با این حال، وانگ و همکاران (2015) متوجه شد که مکمل مخمر باعث افزایش تعداد کل باکتری‌ها در روده مرغ‌های تخمگذار شد.

نتیجه گیری کلی

   استفاده از پروبیوتیک‌ها می‌تواند به عنوان ابزاری در جهت بهبود جمعیت میکروفلور دستگاه گوارش و ایجاد و یا پایدار کردن جمعیت میکروفلوری روده بکار رود. مکمل مخمر کشت شده، به عنوان یک پروبیوتیک برای مرغ تخمگذار در رژیم‌های غذایی مرغ هیچ مشکلی برای سلامتی ایجاد نمی‌کند. بنابراین می‌توان پیشنهاد کرد که سطوح مختلف پروبیوتیک، مکمل مخمر(S. cerevisiae) ، در رژیم‌های غذایی مرغ تخمگذار باعث افزایش بهره‌وری مرغ‌های تخمگذار از نظر مصرف خوراک، وزن تخم‌مرغ و واحد تخم مرغ شود.